OI LUR, OI LUR 
(Lizardi - B.L.)

Oi, lur, oi, lur,
oi, ene lur nerea...
oi, goiz eme,
parre gozoz ernea. 

Arto musker,
mendi, baserri zaarrak;
ale gorriz
abailduta sagarrak
oro laño
mee batek estalia,
urrez oro eguzkiak yantzia... 

Nekazari 
gizandi bati iduri
soroan zut:
beyondezula zuri... 

Ipui zaarrak, zatozte gogora
zatozte erregin gai begizko altzora.

Zure bazter, 
gurazko aberria,
doa zoro
ta (bertan ni) bultzia... 

Oi, ene lur,
ba ninduzu zerea,
zu landu, ta
zure sariz asea... 

bañan... ezin:
beeko behar goriak
narama... agur,
soro, sagar, mendiak... (bis) 

ASARRE EGON NAHI NUKE 
(Xabier Lete - B.L.)

Asarre egon nahi nuke
bihotza betean 
oraindikan gaztea
naizen bitartean
nik sinisten ditudan
egia trebeak
biribilka ditezen
erdiko kalean. 

Ez dakit gauza askorik
ez nago seguru,
bizitzeko baditut
oraindik bost ordu.
Hiru pasa nituen 
bideak bilatzen 
eta beste hainbeste 
lehengoak urratzen. 

Nundik nora nijoan
ez da gauza argia,
bainan aserre nago,
hori da egia.
Eta egon nahi nuke 
bihotza betean 
oraindikan gaztea 
naizen bitartean.  

ZURE ASKATASUNAGATIK 
(J.A.Artze - B.L.)

Zure askatasunagatik
burrukatzen banaiz,
kantatzen badut,
ez dut, maite zaitudalako
kantatzen. (bis)
Ez eta 
zure malkoak xukatzeagatik.
Zoriontsu
libro behar zaitudalako, baizik;
Zure askatasunean
zure zorionean
nereak ikusten, ikusten dudalako.  

HERRIBEHERA (B.L.)

Herribehera Herribehera
zure landen zabalera
ortzi-muga den hartan mugatzen da. 

Zure lur emankorretan
ixurtzen diren asmoak
gogotsu hartuko ahal ditu lur gozoak. 

Zure gaztelu zaharrek
gorderik duten aintzina
hats tristetan mintzo da haren mina. 

Horma zahar arraituetan
txoriak dira kantatzen 
mendetako lo geldia salatzen. 

Nafarra anaia zaharra
kondairaren lehen sustarra
bego higan arbasoen amets hura.  

TXORI TTIKIA 
(J.A.Artze - B.L.)

Txori ttikia nintzelarik
esan zidaten,
kaiolan bizitzeko
sortua nintzela, (bis) 
gero arrano bihurtu(ko) nintzanean
kaiola hautsita aldegingo
nuen beldurrez.
Libro nintzela sinistarazi
nahi zidaten,
horregatik iriki zizkidaten ateak
egin nezan hegaz,
bainan luze gabe ohartu nintzen
hanka harkaitz bati
lotu zidatela
kate motz eta astun batez. (dena bis)

Kaiolako ateak iriki zizkidaten,
bainan hanka harkaitz bati lotu zidaten. 

EUSKAL PIZKUNDEA 
(Lizardi - B.L.)

Gau luzea gau latza
Gau izar gabea,
nekez gendun ikusi
haren azkentzea.
Gauerdian hil zaigu
amona gurea,
esku gogortuetan
dauka gurutzea. 

Gure sukalde zarra
etxe pizgarria
bart lagunarte goxo
gaur bakar gorria
lehen epela jario
orain hotz larria.
Amonarekin batez 
dezu utzi bizia. 

Amonaren alkia
hago sutondoan
haren ipuirik aldek
hik jaso gogoan?
hik ez? Laratzak? Ezta...
Ez uste gozoan 
geunden ta gure poza
betiko da joan. 

Orduan belaunikatu 
nintzan auts gainera.
Hark gordetako sua
zu ere hil ote zera?
Autsa pitinka urratu 
nuen, beldur bera.
Sua bizirik dago
galduak ez gera.
Geroztik ari nauzu
auts zaharrak astintzen
aitton-amon guztien
ipuiak jasotzen
herriaren pitxiak 
magalean biltzen
ez baita hil gure herria
zutitu gaitezen. 

Hil ez da ta ezta hilko
guk ez badugu nahi.
Bizi irrikaz zegoan
gure maitasun zai,
haren susper beharrez
goazen nora nahi.
Pizkor urra ditzagun 
malkar eta zelai. 

Egizute nerekin
aberri bidea.
Bildu dezagun nun nahi
asaben lorea.
Ta gaur danik gorritu
gure sukaldea.
Ni nor naizen asmatu,
Euskal pizkundea.